Sąd Okręgowy uwzględnił apelację obrońcy i uniewinnił Klienta od zarzutu prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

Klient Kancelarii został oskarżony o to, że w Częstochowie znajdując się w stanie nietrzeźwości t.j. wynik badania w pierwszej próbie – 1,45 mg/l alkoholu w 1 dm3 w wydychanym powietrzu prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego po drodze publicznej w ruchu lądowym, t.j. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Klient zgłosił się do Kancelarii z prośbą o wparcie prawne i pomoc, a na skutek wniosku obrońcy doszło do ponownego przesłuchania podejrzanego, który przedstawił nowe okoliczności w sprawie.

Sąd Rejonowy w Częstochowie na posiedzeniu wydał wyrok nakazowy w którym uznał Klienta Kancelarii winnym dopuszczenia się zarzucanego mu czynu i wymierzył mu karę 10 (dziesięć) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym. Ponadto Sąd orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) oraz orzekł obowiązek zapłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Klient ponadto został obciążony kosztami postępowania (sygn. akt IV K 1506/22).

Z wydanym wyrokiem nakazowym nie zgodził się obrońca, który wniósł sprzeciw do Sądu Rejonowego w Częstochowie. Skutkiem wniesienia sprzeciwu od wydanego wyroku nakazowego było rozpoznanie sprawy przez Sąd na zasadach ogólnych wynikających z ustawy.

Sprawa zatem ponownie wróciła do Sądu Rejonowego w Częstochowie, którzy przeprowadził postępowanie dowodowe.

Sąd Rejonowy w Częstochowie po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ponownie uznał, że Klient dopuścił się zarzucanego mu czynu, lecz zmodyfikował opisu czynu przypisanego Klientowi. Sąd uznał, że Klient znajdując się w stanie nietrzeźwości, tj. 1,45 mg/l,

1,40 mg/l, 1,31 mg/l, 1,28 mg/l, 1,16 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, usiłował prowadzić pojazd mechaniczny w postaci samochodu w ruchu lądowym poprzez podjętą nieudaną próbę uruchomienia silnika, lecz zamierzonego celu nie osiągnął, nie uświadamiając

sobie, że jest to niemożliwe z uwagi na użycie środka nienadającego się do popełnienia czynu zabronionego z powodu rozładowania się akumulatora w pojeździe, przy czym doszło do wprawienia pojazdu w ruch siłą bezwładności, czym wyczerpał dyspozycję art. 13 §2 kk w zw. z art. 178a §1 kk. Sąd wymierzył mu karę grzywny w ilości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych. Ponadto Sąd orzekł wobec Klienta zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat. Sąd orzekł również świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (sygn. akt XVI K 52/23).

I z tym orzeczeniem nie zgodził się obrońca. Obrońca wniósł apelację do Sądu Okręgowego w Częstochowie. Obrońca w toku postępowania apelacyjnego podnosił, że Sąd I instancji wyszedł z nieprawidłowego założenia, że zamiarem Klienta było uruchomienie silnika w celu prowadzenia pojazdu. Materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania nie wskazywał na zamiar Klienta w tym zakresie. Obrońca podkreślał, że nie jest wystarczające samo uruchomienie silnika pojazdu mechanicznego, aby uznać, że mamy już do czynienia z usiłowaniem przestępstwa z art. 178a k.k. Obrońca wskazywał również m.in. że po uruchomieniu silnika sprawca musi wykonać jeszcze inne czynności, aby wprawić pojazd w ruch, a zatem aby zmierzać bezpośrednio do prowadzenia pojazdu, co w niniejszej sprawie nie nastąpiło. Dodatkowo obrońca wielokrotnie podnosił, że brak jest wystarczających dowodów, aby przyjąć, że oskarżony prowadził faktycznie pojazd.

Obrońca wniósł o uniewinnienie Klienta od popełnienia czynu zabronionego.

Sąd Okręgowy w Częstochowie po zapoznaniu się z argumentacją obrońcy uznał ją za w pełni zasadną. Sąd II instancji w całości podzielił stanowisko obrońcy, co skutkowało zmianą wyroku Sądu I instancji i uniewinnieniem Klienta (sygn. akt VII Ka 319/24).